تومورهای نسج نرم چیستند؟
تومورهای نسج نرم، توده‌های غیرطبیعی هستند که در بافت‌های نرم بدن مانند عضلات، چربی، بافت همبند (تاندون‌ها و رباط‌ها)، رگ‌های خونی، اعصاب و غلاف‌های اطراف مفاصل رشد می‌کنند. این تومورها می‌توانند خوش‌خیم (غیرسرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. تومورهای خوش‌خیم معمولاً آهسته رشد می‌کنند و به بافت‌های اطراف حمله نمی‌کنند، در حالی که تومورهای بدخیم می‌توانند به سرعت رشد کرده و به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند.
انواع تومورهای نسج نرم:
- تومورهای خوش‌خیم (غیرسرطانی):
- لیپوم: شایع‌ترین تومور خوش‌خیم بافت نرم که از سلول‌های چربی تشکیل شده است.
- فیبروم: تومور خوش‌خیم از بافت همبند فیبری.
- نوروفیبروما: تومور خوش‌خیم از غلاف اعصاب.
- همانژیوم: تومور خوش‌خیم از عروق خونی.
- میوم: تومور خوش‌خیم از بافت عضلانی.
- کیست‌های سینوویال: کیست‌های پر از مایع در نزدیکی مفاصل.
- تومورهای بدخیم (سرطانی) یا سارکوما:
- لیپوسارکوما: سارکومایی که از سلول‌های چربی ایجاد می‌شود.
- فیبروسارکوما: سارکومایی که از بافت همبند فیبری ایجاد می‌شود.
- نوروفیبروسارکوما: سارکومایی که از غلاف اعصاب ایجاد می‌شود.
- رابدومیوسارکوما: سارکومایی که از سلول‌های عضلانی مخطط ایجاد می‌شود.
- سینوویال سارکوما: سارکومایی که از بافت‌های اطراف مفاصل ایجاد می‌شود.
- آنژیوسارکوما: سارکومایی که از عروق خونی ایجاد می‌شود.
- سارکومای بافت نرم پلئومورفیک نامشخص: گروهی از سارکوماها با ظاهر سلولی غیرمعمول.
علائم تومورهای نسج نرم:
- توده یا تورم زیر پوست که می‌تواند دردناک یا بدون درد باشد.
- درد یا ناراحتی در ناحیه تومور.
- محدودیت در حرکت مفصل در نزدیکی تومور.
- بی‌حسی یا گزگز در ناحیه تومور.
- تغییر رنگ پوست در ناحیه تومور.
تشخیص تومورهای نسج نرم:
- معاینه بالینی: بررسی توده توسط پزشک.
- تصویربرداری:
- اشعه ایکس: برای بررسی استخوان‌های اطراف تومور.
- سونوگرافی: برای بررسی تومورهای سطحی.
- ام‌آرآی: بهترین روش برای بررسی تومورهای بافت نرم و تعیین گسترش آنها.
- سی‌تی‌اسکن: برای بررسی تومورهای بزرگ‌تر یا متاستاتیک.
- بیوپسی: نمونه‌برداری از بافت تومور برای تشخیص دقیق نوع آن.
درمان تومورهای نسج نرم:
نوع درمان به نوع تومور، اندازه، محل آن و وضعیت کلی بیمار بستگی دارد.
- جراحی:
- برداشتن تومور: برداشتن تومور و بافت اطراف آن با حاشیه ایمن.
- جراحی کم تهاجمی: استفاده از برش‌های کوچک‌تر برای برداشتن تومور.
- بازسازی: در صورت نیاز، بازسازی بافت پس از برداشتن تومور.
- پرتودرمانی (رادیوتراپی):
- استفاده از اشعه برای از بین بردن سلول‌های سرطانی، اغلب قبل یا بعد از جراحی.
- شیمی‌درمانی:
- استفاده از داروهای شیمیایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی، به‌ویژه برای سارکوماهای بدخیم و متاستاتیک.
- درمان هدفمند:
- استفاده از داروهایی که به طور خاص سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند.
- ایمونوتراپی:
- استفاده از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول‌های سرطانی.
مراقبت‌های پس از درمان:
- پیگیری منظم: معاینات منظم برای بررسی عود تومور.
- فیزیوتراپی: برای بازگرداندن حرکت و عملکرد ناحیه آسیب دیده.
- مراقبت از زخم: مراقبت صحیح از محل جراحی برای جلوگیری از عفونت.
- تغذیه مناسب: برای کمک به بهبودی و تقویت سیستم ایمنی.
- حمایت روان‌شناختی: مشاوره و حمایت برای مقابله با استرس و اضطراب ناشی از بیماری.